بیماری طاعون خیارکی چیست و چقدر خطرناک و کشنده است؟ - انجمن گیگابلاگ

به گزارش انجمن گیگابلاگ، پس از آنکه یک مورد ابتلا به بیماری طاعون خیارکی در منطقه خودمختار مغولستان داخلی در شمال چین شناسایی شد، مقام های بهداشت این کشور اقدامات پیشگیرانه وضع کردند.

به گفته مقام های بهداشت چین، ابتلای یکی از شهروندان این کشور به طاعون خیارکی در منطقه مغولستان داخلی تأیید شده است. این خبر نشان می دهد که چگونه حتی در میانه مبارزه جهان با جهانگیری ناشی از یک ویروس جدید، تهدید های قدیمی همچنان پابرجا هستند.

کمیسیون بهداشت شهر بایانور گفت طاعون خیارکی روز یکشنبه در گله داری از اهالی این شهر تشخیص داده شد. این فرد در شرایط پایدار واقع شده است و در بیمارستان تحت درمان است. این کمیسیون همچنین با صدور هشدار سطح سه که سومین درجه از سامانه هشدار چهارسطحی است. به مردم درباره شکار، خوردن یا حمل ونقل حیوانات بالقوه آلوده به خصوص مارموت اخطار داد و از آن ها خواست تا هر مورد مرگ یا بیماری در جوندگان را گزارش کنند. دولت محلی همچنین می گوید اقداماتی را درزمینه پیشگیری از طاعون وضع کرده است که تا انتهای سال برقرار خواهند بود.

در ماه نوامبر، مقام های پکن گفتند نوع دیگری از طاعون را به نام طاعون ذات الریه در دو نفر از اهالی مغولستان داخلی تشخیص داده اند. طاعون ذات الریه تنها شکلی از این بیماری است که می تواند ازطریق قطره های کوچک تنفسی از انسان به انسان منتقل شود. اگر این طاعون درمان نشود، همواره کشنده خواهد بود؛ درحالی که به گفته سازمان بهداشت جهانی، طاعون خیارکی در تقریبا 30 تا 60 درصد از موارد درمان نشده مرگبار است. اگر آنتی بیوتیک زودهنگام تهیه شود، می توان بیماری را درمان کرد.

کشور همسایه مغولستان نیز روز دوشنبه گفت به دنبال گزارش دو مورد ابتلا به طاعون خیارکی در هفته گذشته که به مصرف گوشت مارموت مرتبط بودند، محدودیت ها را در استان خاود برداشته است. مقام های بهداشت این کشور می گویند شرایط بیماران بهبود یافته است.

در اغلب بخش های جهان، شمار محدودی از موارد ابتلا به طاعون یافت می شود. به نقل از مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، در ایالات متحده به طور متوسط هرساله تقریبا هفت مورد معمولا مبتلا به نوع خیارکی شناسایی می شوند که اغلبشان در نواحی روستایی ایالت های غربی ساکن هستند. درنتیجه، بعید است که این تعداد اندک به وقوع همه گیری های گسترده منجر شوند. دکتر شانتی کاپاگودا، متخصص بیماری های عفونی در مرکز پزشکی دانشگاه استنفورد می گوید:

برخلاف قرن 14، ما اکنون درباره نحوه انتقال این بیماری شناخت داریم. ما می دانیم چگونه از آن پیشگیری کنیم و همچنین با آنتی بیوتیک های مؤثر قادر به درمان بیماران عفونی هستیم.

طاعون خیارکی چیست؟

طاعون خیارکی که موجب همه گیری مرگ سیاه در قرون وسطی شد، دراثر باکتری یرسینیا پستیس به وجود می آید و به واسطه کک هایی منتقل می شود که به دست جوندگان آلوده شده اند. در مغولستان داخلی، حیوان میزبان اغلب نوعی پستاندار جونده به مارموت است که در نواحی روستایی زندگی می کند.

تصویر باکتری باسیل یرسینبا پستیس، عامل انتقال طاعون

حقایقی درباره طاعون

بیماری طاعون به 5 گونه خیارکی، عفونتی خون، ریوی، حلقی و مننژ تقسیم می شود. طاعون خیارکی متداول ترین حالت طاعون است که طی نیش کک یا گازگرفتگی توسط موش آلوده به باکتری باسیل به وجود می آید. این باکتری گرم منفی، در لوله گوارشی کک ها دیده می شود و باعث بسته شدن آن می شود؛ بنابراین کک مجبور می شود تا برای رفع گرسنگی خود بیشتر نیش بزند. آنگاه باکتری ها از طریق نیش وارد بدن جانور دیگر شده و به این ترتیب باعث شیوع بیماری می شوند.

کک ها معمولاً به جوندگان، به خصوص موش ها حمله می کنند، ولی درصورتی که تعداد این جانوران به علت ابتلا به طاعون کم شود، موجود دیگری از جمله انسان را میزبان قرار می دهند. نقش موش ها در شیوع همه گیری های بزرگ طاعون در طول تاریخ بسیار مهم بوده است. دورهٔ نهفتگی بیماری طاعون خیارکی بین دو تا شش روز طول می کشد. سپس علایم اولیه، یعنی لرز و تب بالا، سرگیجه، درد شدید عضلات و مفاصل، کوفتگی و سر درد ظاهر می شوند. پس از 24 ساعت، خیارک هایی بر روی بدن بیمار به وجود می آیند. خیارک ها غدد لنفاوی هستند که متورم شده اند.

این خیارک ها معمولاً در اطراف ناحیهٔ نیش کک ظاهر می شوند و به تدریج بزرگ می شوند و بسیار دردناک و حساس هستند. از علایم دیگر بیماری طاعون، کم شدن آب بدن و عطش دائمی بیمار است. درصورتی که بیمار به موقع تحت علاج قرار نگیرد، علایم هشدار دهنده ای همچون افزایش تعداد ضربان های قلب، آشفتگی و هذیان ظاهر می شوند. در این صورت بیمار پس از 36 ساعت می میرد.