در خصوص هپاتیت نوع B بیشتر بدانید - انجمن گیگابلاگ

به گزارش انجمن گیگابلاگ، یک متخصص بیماری های عفونی با بیان اینکه هپاتیت نوعB شناخته شده ترین نوع هپاتیت در بین مردم است که به دلیل ویروسی تحت عنوان ویروسB ایجاد می گردد، گفت: راه های انتقال این بیماری در درجه اول تبادل ترشحات بدن همراه با خون است.

مجتبی رستمی، اظهار کرد: عامل ایجادنماینده بیماری هپاتیت، ویروس است و بیماری هپاتیت به دلیل عفونت باکتریایی به وجود نمی آید. به طورکلی هپاتیت به دو نوع کلاسیک یا شناخته شده قدیمی و غیرکلاسیک تقسیم و ویروس های گروه هپاتیت کلاسیک، براساس حروف الفبا به انواع A، B، C، D و E تقسیم بندی می شوند.

وی اضافه نمود: گذشته از هپاتیت های بیان شده، نوعی هپاتیت نیز به نام هپاتیت اتوایمیون وجود دارد که بر اثر برانگیختگی سیستم ایمنی بدن از درون اتفاق می افتد و سیستم ایمنی، علیه سیستم های خودی که کبد در رأس آن ها واقع شده است، برانگیخته و موجب آزار سلول های کبدی می گردد و ایجاد هپاتیت می نماید. علائم این نوع از هپاتیت، مشابه علائم هپاتیت های کلاسیک است.

این متخصص بیماری های عفونی با بیان اینکه بسیاری از افراد، بیماری هپاتیت را با یرقان یا زردی بدن می شناسند که این علامت در هپاتیت های حاد شایع بوده و ممکن است هنگامی که هپاتیت مزمن گردد، هیچ علامتی از جمله زردی نداشته باشد، توضیح داد: به طورکلی علائم ابتلاء به بیماری هپاتیت شامل یرقان یا زردی، حالت تهوع و استفراغ، درد در قسمت فوقانی و راست شکم، تغییر رنگ ادرار به نارنجی، گاهی اوقات تغییر رنگ مدفوع به سمت سفیدی، بی حسی، بی حالی و نداشتن اشتها است.

توازن ویروس و سیستم ایمنی بدن فرد

وی ادامه داد: هپاتیت نوع B شناخته شده ترین نوع هپاتیت در بین مردم است که به دلیل ویروسی تحت عنوان ویروس B ایجاد می گردد. افرادی که مبتلا به بیماری هپاتیت B حاد می شوند، علائمی را از خود بروز می دهند که شامل یرقان، درد کبد، تهوع و استفراغ، بی حسی و بی حالی است. دوره حاد این بیماری می تواند بین یک تا چند هفته طول بکشد و علائم بیان شده در این دوره شدیدتر است.

رستمی با بیان اینکه پس از گذراندن دوره حاد، ویروس آغاز به پاک شدن از درون بدن بیمار می نماید و مغلوب سیستم ایمنی می گردد اما ممکن است ویروس و سیستم ایمنی بدن فرد پس از شش ماه به توازن برسند، گفت: درواقع ممکن است همچنان پنج تا 10 درصد افراد مبتلا به بیماری هپاتیت نوع B حامل ویروس باشند. 90 تا 95 درصد افراد به صورت کامل از این ویروس پاک می شوند اما پنج تا 10 درصد همچنان داخل بدن خود دارای ویروس هستند.

ترشحات بدن همراه با خون؛ راه انتقال هپاتیت

وی افزود: ذرات ویروس هنگام تست ملکولی در خون گروهی از پنج تا 10 درصد افراد بیان شده، مشهود است که این افراد، دارای هپاتیت مزمن تلقی می شوند و ویروسی که در کبد آنها استواقع شده است برای همواره فعال است. گروهی دیگر با وصف اینکه ردپای ویروس درون بدن آنها وجود دارد، تست مولکولی منفی دارند که ناقلان فاقد علامت محسوب می شوند. آنزیم های کبدی افراد ناقل فاقد علامت، هر شش ماه تا یک سال یک بار مورد چکاب قرار گرفته و دستورات بهداشتی به آنها تذکر داده می گردد تا از انتقال بیماری به سایر افراد جلوگیری گردد.

این متخصص بیماری های عفونی تاکید نمود: بیمارانی که تست PCR آنها مثبت باقی می ماند، براساس اندازه ویروسی که داخل بدن خود دارند باید تحت درمان قرار بگیرند و داروهایی را روزانه مصرف کند. این بیماران درمان سختی ندارند اما برای درمان نیازمند زمانی طولانی نظیر چهار تا 10 سال هستند تا درمان به نتیجه برسد، هپاتیت عود نکند و وارد جریان خون نگردد.

وی با بیان اینکه راه های انتقال این بیماری در درجه اول تبادل ترشحات بدن همراه با خون است و اشتراک گذاری مواردی نظیر مسواک، خمیردندان و هر تیغه برنده ای که امکان آغشته به خون بودن آن وجود دارد، عامل انتقال این بیماری می گردد، اظهار کرد: بعلاوه اقداماتی نظیر فعالیت های دندانپزشکی، تزریق داخل رگ با سرنگ مشترک که بیشتر در بین معتادان شایع است و خالکوبی یا فعالیت های آرایشی که با استفاده از سوزن انجام می گردد و در بیشتر شرایط غیربهداشتی هستند، موجب ابتلاء به این نوع هپاتیت می گردد.

انتقال هپاتیت نوع B از مادر به نوزاد

رستمی اضافه نمود: درواقع مهم ترین راه انتقال هپاتیت B از مادر آلوده به نوزاد است. حین زایمان و عبور نوزاد از کانال زایمان، هنگامی که جفت از بدن مادر جدا می گردد، مقداری خون مادر و نوزاد تداخل پیدا می نماید که ممکن است درپی آن نوزاد به هپاتیت نوع B مبتلا گردد. به طور معمول درگیری نوزاد با این بیماری 30 تا 180 روز پس از تولد تشخیص داده می گردد.

وی با اشاره به اینکه در شرایط فعلی آمار دقیقی از اینکه چه تعداد افرادی ناقل هستند یا هپاتیت مزمن دارند در دسترس نیست، توضیح داد: با توجه به آمارهای موجود سابق، شیوع دو تا هفت درصدی هپاتیت مزمن در ایران گزارش شده است اما با به کارگیری معیارهای بهداشتی خوب و واکسیناسیون نوزادان متولد شده از سال 1372 به بعد، نرخ ابتلاء به هپاتیت کاهش یافته است و اکنون به عنوان یک بیماری شایع شناخته نمی گردد.

لزوم انجام واکسیناسیون هپاتیت

این متخصص بیماری های عفونی ادامه داد: هپاتیت B دارای واکسن به منظور مقابله و پیشگیری از ابتلاء است و از سال 1372 برای نوزادان تزریق می شد اما تا به امروز توصیه به واکسیناسیون عمومی نشده است. واکسیناسیون برای گروه های پرخطر نظیر پزشک، پرستار و خدمه درمان که در امور پزشکی فعالیت دارند اجباری است تا از شیوع بیشتر بیماری جلوگیری گردد.

وی اظهار داشت: گروه دیگری که باید واکسن هپاتیت B را دریافت نمایند، افرادی نظیر بیماران تالاسمی و دیالیزی هستند که در معرض مبادله خون قرار می گیرند؛ چراکه ممکن است به صورت ناخواسته در معرض ویروس قرار گیرند. اگرچه خون های موجود و انتقالی از نظر ویروس هپاتیت مورد آنالیز قرار می گیرند.