ویژگی های شخصیتی افراد برونگرا و درونگرا
به گزارش انجمن گیگابلاگ، بر اساس یک مدل در روانشناسی که به مدل Big Five یا پنج عامل بزرگ شخصیت معروف است مهم ترین ابعاد شخصیت هر فرد را برونگرایی یا درونگرایی تشکیل می دهد، برون گرایی و درون گرایی یک طیف هستند، بعضی افراد در انتهای دو سوی طیف قرار داشته و به شدت درونگرا یا برونگرا هستند، اما بیشتر مردم در میانه طیف قرار داشته و به صورت نسبی به یکی از این دو حالت گرایش دارند مثلا نسبتا برونگرا یا نسبتا درونگرا هستند.
به گزارش ایسنا، اغلب افراد با وجود داشتن نشانه هایی از یکی از این حالات، اما حالاتی از گروه دیگر را نیز بروز می دهند مثلا ممکن است فردی ویژگی هایی درونگرا ها را داشته باشد، اما علائمی از برونگرایی را نیز بروز بدهد.
برای نخستین بار کارل یونگ در سال 1960 درباره درونگرایی و برونگرایی به عنوان بخشی از شخصیت انسان صحبت کرد. این طبقه بندی یونگ بر اساس شیوه ای بود که افراد از دنیا خود انرژی می گیرند. تحقیقات او نشان داد که دریافت انرژی برونگرایان به وسیله حضور در جمعیت و تبادل نظر با انجام می گردد در حالی که درونگرایان برای ذخیره انرژی به تنهایی احتیاج دارند.
برونگرایی به چه معناست؟
برونگرا ها را می توان از دو بعد خوش بینانه و بدبینانه توصیف کرد. به این معنا که افراد برونگرا غالبا خوش صحبت و به اصطلاح خوش سروزبان و اجتماعی هستند، بعلاوه آن ها عملگرا، پر شور و با انرژی، دارای شخصیتی محبت آمیز و صمیمی بوده و بعلاوه برون ریزی بالایی دارند، اما از بعد منفی آن ها به شدت توجه طلب بوده و به سادگی دچار حواس پرتی می شوند آن ها از تنهایی گریزان بوده و از آن رنج می برند.
ویژگی های عمومی برونگرا ها
در ادامه این مطلب به بعضی از ویژگی های مشترک برونگرا ها که به راحتی قابل مشاهده هستند اشاره می کنیم.
- این افراد غالبا علایق فراوانی در ابعاد مختلف دارند
- در پی برقراری ارتباط با دیگران هستند
- پر حرف هستند
- برای در کانون توجه قرار گرفتن کوشش می نمایند
- ابتدا کاری را انجام می دهند و بعد به تبعات آن فکر می نمایند
- از کار گروهی لذت می برند
- گریز از تنهایی و پرهیز از انزوا
- درباره افکار و احساسات شان به راحتی صحبت می نمایند
- خوش بین و منعطف اند
- به داشتن دوستان بیشتر تمایل دارند
- به شدت گیرا هستند
بعلاوه تحقیقات نشان می دهد که برونگرا ها نسبت به درون گرا ها شاد بوده و از اختلالات روانی، کمتر آسیب می بینند. مطالعه ای در سال 2015 بیانگر آن بود که برونگرا ها بیش از حد در شبکه های اجتماعی حضور دارند.
افرادی که دچار برون گرایی شدید هستند گاهی برای ایجاد تعادل در هیجانات شان با مشکل روبرو می شوند، گاهی به شدت پرخشگر می شوند و گاهی نیز با بی ثباتی در عقاید یا ناتمام رها کردن کارهای شان دست به گریبان هستند.
- این افراد غالبا در ارائه تحلیل های فاقد احساس دچار ضعف هستند
- گاهی به دیگران بیش از حد بها می دهند
- گاه به شدت پرخاشگر یا کنترل گر می شوند
- قضاوت هایشان منطقی نیست
- گاهی به شدت جدی گاهی هم به شدت شوخ طبع می شوند
- توانایی تمرکز بر گفته های دیگران را ندارند
- از تمرکز بر گفته دیگران ناتوانند
- ممکن است از خود راضی به نظر بیایند
درونگرایی به چه معناست؟
درونگرا ها به افکار و احساسات درونی خود تمرکز بیشتری دارند، آن ها معمولا علاقه زیادی به جمع های بزرگ و پرجمعیت نداشته و از چنین تعاملاتی خسته می شوند. آن ها ترجیح می دهند با یک یا دو نفر خاص در ارتباط باشند. البته نباید این خصلت آن ها را با گوشه گیری اشتباه گرفت.
تفاوت درون گرایی با کم رویی
باید به این نکته توجه کرد که درون گرایی یک بعد شخصیتی است درحالی که کمرویی نوعی احساس است که فرد به آن دچار می گردد. به عنوان مثال فرد خجالتی اگر در جمع قرار بگیرد ممکن است دچار علائم جسمی مانند سردرد، تعریق بالا، دل درد یا خشکی دهان گردد، اما افراد درون گرا چنین علائمی را در جمع بروز نمی دهند.
جمعیت آن ها را مضطرب نمی نماید بلکه آن ها در جمع معذب شده و احساس کاهش انرژی می نمایند چرا که تنهایی را به بودن در اجتماعات ترجیح می دهند با این حال در صورت ضرورت با اعتماد به نفس کامل در جمع ها شرکت می نمایند.
درون گرا ها نیز مانند هر فردی ممکن است خجالتی هم باشند، اما کم رویی از ویژگی های درونگرا ها نیست.
درونگرایی بعلاوه یکی از علائم افسردگی نیست و نباید افسردگی را به درونگرا شدن ربط بدهید. مهم ترین تفاوت در ایجاد حالات ناگهانی است به این معنا که افراد افسرده معمولا قبل از مبتلا شدن به این اختلال حضور در جمع برای شان مشکل نبود، اما اکنون به علت افسردگی دچار انزوا طلبی شده اند این درحالی است که افراد درونگرا از ابتدا تنهایی را به حضور در جمع ترجیح داده اند.
مساله دیگر آن است که افراد مبتلا به افسردگی از تنهایی خود لذت نبرده و از آن رنج می برند، اما قادر نیستند نوع دیگری زندگی نمایند تا زمانی که درمان شوند، اما درونگرا ها از تنهایی خود لذت برده و می دانند چگونه تنهایی خود را به برترین شیوه سپری نمایند.
ویژگی های درون گرا ها
افراد درونگرا نیز مانند برونگرا ها خصوصیات اخلاقی خاص خود را دارند که شناخت آن ها می تواند به برقراری ارتباط بهتر با آن ها یاری کند.
- این افراد معمولا خودآگاه هستند.
- ابتدا فکر می نمایند و بعد عمل، در واقع برای گرفتن تصمیم وقت گذاشته و غالبا هم تصمیم درستی می گیرند.
- از تنهایی لذت می برند.
- کار های فردی و غیرگروهی را ترجیح می دهند.
- ترجیح می دهند بنویسند تا اینکه صحبت نمایند.
- حضور در اجتماعات شلوغ آن ها را خسته و دچار کمبود انرژی می نماید.
- دوستان کم و بسیار صمیمی دارند.
-قدر تخیل قوی دارند.
- زیاد فکر نموده و ترجیح می دهند وقتشان صرف افکار درونی شان گردد.
- کم هیجان بوده و رفتاری آرام دارند.
- کم حرف و مستمع های خوبی هستند.
- اهل شوآف و ابراز توانمندی های شان نیستند.
- مسائل شخصی شان را به ندرت با دیگران مطرح می نمایند.
- درباره مسائل شخصی دیگران کمتر سوال می نمایند.
- تشخیص احساسات از چهره آن ها سخت است.
معایب درونگرایی
درونگرا بود ن هم مانند برونگرا بودن مساله ای منفی تلقی نمی گردد، اما اگر این بعد شخصیتی باعث گردد که فرد از انجام کار های روزانه بازمانده یا در روابط شخصی و زندگی با مشکل روبرو گردد لازم است رفتارش را تغییر دهد.
برونگرا بودن به صورت متعادل خوب بوده و باعث می گردد که مقدار خطا و شکست در این گروه کمتر باشد، اما اگر این ویژگی شخصیتی از حد تعادل تجاوز کند تبدیل به نقطه ضعف وی می گردد، زیرا توانایی اقدام و عمل فرد را کاهش داده و به عنوان مثال فرد برای فکر کردن بیشتر فرصت طلایی انجام یک کار را از دست می دهد.
منبع: فرارو