روزنامه اطلاعات: حتی چین و هند به عنوان دو عضو پرقدرت پیمان شانگ های دلار را حذف نکردند - انجمن گیگابلاگ

به گزارش انجمن گیگابلاگ، اطلاعات نوشت: سازمان همکاری شانگ های یک سازمان همکاری منطقه ای است. دو کشور بسیار مهم آن یعنی چین و هند بیشترین تعامل را با غرب به ویژه ایالات متحده آمریکا دارند و مبادلات پولی و بانکی و مالی آن ها عمدتا با حوزه دلار است.

اگر چه هر دو کشور یاد شده در کنار روسیه، از کشور های عضو بریکس (برزیل، روسیه، هند، چین، آفریقای جنوبی) نیز هستند و اخیرا اعلام نموده اند که در چارچوب همکاری با کشور های عضو سازمان، قصد آن دارند که مبادلات پولی و بانکی خود را با ارز های ملی و دیگر ارز ها به جز دلار انجام دهند، ولی این به مفهوم آن نیست که درصدد حذف دلار از فضای اقصادی خود باشند، که در کوتاه مدت و میان مدت نمی تواند امکانپذیر باشد.

به این ترتیب نمی توان فعالیت ها و ساختار های سازمان شانگ های را مقابل ساختار های یوروآلانتیک و در مقابله با ساختار های غربی ارزیابی کرد، ولی در عین حال بر اساس ساختار سازمانی آن، امکانات معینی برای همکاری های منطقه ای در برابر ایران گگردده شده است.

در این زمینه، جمهوری اسلامی ایران نمی تواند خارج از ساختار سازمانی شانگهای، انتظارات دیگری برای پشتیبانی از اهداف سیاست خارجی اش در محیط منطقه ای و بین المللی داشته باشد.

مهمترین موضوع که در ادبیات سیاسی به ویژه در رابطه با سازمان شانگ های در کشورمان مطرح می گردد، بها دادن به موقعیت ژئوپلیتیکی ایران و جایگاه مهم آن برای سازمان شانگ های است.

سازمان شانگ های به عنوان سازمانی با بزرگترین وسعت جغرافیایی در بین سه اقیانوس، دارای شبکه گسترده ای از ارتبا طات زمینی، دریایی و هوایی است و در عین حال قلمرو جغرافیایی ایران برای کشور های عضو دارای اهمیت بسیار است، از جمله؛ برای هند در برقراری ارتباط با آسیای مرکزی، برای روسیه در کریدور شمال-جنوب و برای چین در ابتکار کمربند و راه. اکنون به جز ارتباط و مبادلات محدود روسیه در کریدور شمال-جنوب، در دیگر موارد به سبب ساختار های سیاسی و مالی کشور های محصور در خشکی، امکان بهره مندی ایران از فضای کشور در حد انتظار نبوده است.

با توجه به ظرفیت های ایران، همکاری با سازمان های منطقه ای می تواند ابزاری برای قدرت یابی مالی و سیاسی باشد.

ما نیازمند تعریف جایگاهی درخور هستیم که توانایی دستیابی بدان را داشته باشیم. بدون اجرای برنامه استراتژیک بلند مدت توسعه ای (برنامه آمایش سرزمین) مورد قبول در سطح ملی و سند اجرایی برای همه ارکان نظام، تدوین برنامه های پنجساله با تبعیت از برنامه آمایش سرزمین (به عنوان یک پنجم برنامه آمایش)، با بهره گیری از مندرجات جدول داده ستانده اقتصاد ایران در تدوین برنامه پنجساله، قانونگرایی، حکمرانی خوب، تقویت و افزایش سرمایه اجتماعی، دستیابی به ایده ها و آرمان های مورد نظر جمهوری اسلامی ایران سخت خواهد بود.

پذیرش نظم دنیای (با وجود انتقاد از آن)، همان راهی که چین به عنوان دومین قدرت مالی دنیا برگزیده است، می تواند به افزایش جایگاه ایران در نظام بین الملل کمک رساند.