کابوس صخره نوردان جهان - انجمن گیگابلاگ

به گزارش انجمن گیگابلاگ، عظمت و سرسختی کوهستان ماجراجوهای زیادی را به مبارزه می طلبد؛ صخره نوردان بی باک و جسوری که با بالا رفتن از صخره های عمودی و خطرناک با جانشان بازی می نمایند و در نهایت یا در مبارزه تن به تن با کوهستان سرد پیروز می شوند و پا بر قله می گذراند یا جانشان را در این راه از دست می دهند. نکته جالب اینجاست که تعدادی از کوهستان های جهان با داشتن صخره های صعب العبور نه تنها در لیست خطرناک ترین کوه ها قرار گرفته اند بلکه به خاطر منظره ها منحصر به فردی که از قله آنها دیده می گردد، به عنوان زیباترین کوه های جهان هم شناخته می شوند.

کابوس صخره نوردان جهان

نویسنده: ندا بهجتیان

افراد زیادی برای صعود به خطرناک ترین قله ها و صخره های عمودی جهان جانشان را به خطر می اندازند

عظمت و سرسختی کوهستان ماجراجوهای زیادی را به مبارزه می طلبد؛ صخره نوردان بی باک و جسوری که با بالا رفتن از صخره های عمودی و خطرناک با جانشان بازی می نمایند و در نهایت یا در مبارزه تن به تن با کوهستان سرد پیروز می شوند و پا بر قله می گذراند یا جانشان را در این راه از دست می دهند. نکته جالب اینجاست که تعدادی از کوهستان های جهان با داشتن صخره های صعب العبور نه تنها در لیست خطرناک ترین کوه ها قرار گرفته اند بلکه به خاطر چشم انداز ها منحصر به فردی که از قله آنها دیده می شود، به عنوان زیباترین کوه های جهان هم شناخته می شوند.

اسپایدرراک / SpiderRock

کوه عنکبوت با ارتفاع 244 متری اش یکی از عجیب ترین کوه های جهان به شمار میرود. این کوه به صورت یکپارچه از سنگ های سرخ رنگ پوشیده شده که همین امر باعث شده تا یکی از زیباترین کوه های جهان لقب بگیرد. کوه عنکبوت در آریزونا قرار گرفته و گفته می شود حدود 230 میلیون سال پیش به خاطر بادهای بسیار شدیدی که در منطقه می وزیده به وجود آمده است. این بادها آن قدر پر قدرت بودند که می توانستند حتی سنگ های بزرگ را جا به جا نمایند. افسانه ای در خصوص این کوه وجود دارد که می گوید در گذشته زنی این کوه را به عنوان خانه خود انتخاب نموده بود. البته خانه او در دامنه کوه نبود و در نقطه ای نزدیک به قله قرار داشت و به همین خاطر مردم به او لقب زن عنکبوتی داده بودند، زیرا او می توانست به راحتی و بدون داشتن تجهیزات صخره نوردی از این کوه بالا برود. پس از مرگ این زن، مردم تصمیم گرفتند برای یاد بود او نام این کوه را کوه عنکبوت بگذارند. دامنه های این کوه امروزه به یک پارک ملی تبدیل شده و ماجراجویان زیادی را به این منطقه می کشاند؛ با این حال بالا رفتن از صخره های این کوه مهارت زیادی می طلبد و برای صخره نوردان مبتدی می تواند مرگبار باشد.

ددهورست پوینت / DeadHorse Point

کوه اسب مرده در استان یوتای آمریکا با دید کاملی از رودخانه کلورادو و پارک ملی کنیون لند به عنوان یکی از زیباترین کوه های جهان شناخته می شود. در قرن نوزدهم کابوها، گله های اسب خود را به این کوه می آورند. در این کوه قسمت بیابانی خطرناکی وجود داشت که ورود اسب ها به آن ممنوع بود؛ اما اسب های زیادی خودسرانه به آنجا می رفتند و چون راه فرار از آن را پیدا نمی کردند از گرسنگی و تشنگی می مردند. این منطقه 22 کیلومتر مربع مساحت دارد و در ارتفاع 1800 متری کوه قرار گرفته، به همین علت این کوه بعد از مدتی به کوه اسب مرده مشهور شد. فلات اطراف کوه به طور کامل با صخره هایی پوشیده شده که بلندترین آنها 610 متر ارتفاع دارد و بیشتر آنها بسیار هستند. رنگ این صخره ها بلوطی رنگ بوده که هنگام غروب خورشید رنگ زیبایی به فلات می بخشد. البته ناگفته نماند که این کوه با تمامی زیبایی هایش خطرناک هم است و به خاطر آب و هوای خشک و بیابانی اش اگر کوهنوردی در پیچ و خم های رسیدن به قله راه خود را گم کند، فقط یک روز در گرمای بیش از میزان آن طاقت می آورد و پس از آن بدون شک از تشنگی جانش را از دست می دهد. با این حال صخره نوردان زیادی رویای صعود به قله اسب مرده را دارند.

آگولهادودیابو/ AgulhadoDiabo

آگولهادودیابو نامی است که برای قله 2050 متری کوه سرا داس اورگائوس در برزیل انتخاب شده و به معنی سوزن شیطان است. آگولها یکی از آن دسته قله هایی است که صعود به آن حتی برای کوهنوردان ماهر هم کار ساده ای نیست. زیرا موانع طبیعی و خطرناک بسیاری در راستا آن واقع شده است و هوای متغیر آن هم باعث گیج شدن کوهنوردان می شود. با وجود تمام این سختی ها، چشم انداز ای که پس از رسیدن به قله قابل رویت است، آن قدر زیباست که کوهنوردان سختی های میسر را به کلی فراموش می نمایند. نکته جالب اینجاست که اولین صعود پیروز به قله سوزن شیطان در سال 1940 انجام شد و تا قبل از آن بسیاری از صعودها ناپیروز بودند؛ چرا که بلوک های سنگی و برج هایی با ارتفاعات زیاد که برای بالا رفتن از آنها حتماً باید وسایل صخره نوردی به همراه داشت، از مهم ترین موانع موجود در راه هستند. توجه به این نکته هم لازم است که برترین فصل برای رسیدن به قله پاییز و زمستان است، زیرا در فصول دیگر هوا بسیار گرم بوده و باعث آسیب تماشا کوهنوردان می شود.

شیپ راک /Shiprock

شیپ راک از آن دسته کوه هایی است که از طریق فوران های آتشفشانی حدود 30 میلیون سال قبل در نیومکزیکو به وجود آمده است؛ کوهی که بیشتر به نمایشگاهی از سنگ های بی نظیر بازالت شباهت دارد. کوهنوردان زیادی برای تماشا زیبایی های این سنگ های آتشفشامی با تمام سختی های راه جنگیده و خود را به قله می رسانند. در اواسط راستا صعود مواد مذابی دیده می شوند که در حال سرازیر شدن از کوه، جامد شده و حالت بسیار زیبایی به خود گرفته اند، طوری که انگار میان زمین و آسمان معلقند. مردم محلی نام آنها را صخره های پرنده گذاشته اند. ارتفاع این کوه از 500 متر آغاز شده و در مرتفع ترین قسمت به 600 متر هم می رسد. نکته مهم اینجاست که صخره های پرنده این کوه زیبا استحکام زیادی نداشته و اگرصخره نوردی به اشتباه قلاب خود را روی آن ها بیندازند، نه تنها باعث مرگ خود خواهد شد، بلکه ممکن است جان دیگران را هم به خطر بیندازد.

نیملس تاورز/NamelessTower

ترنگو تاورز گروهی از مناره های طبیعی و مخروطی شکلی هستند که در منطقه بلتستان و در شمال پاکستان واقع شده اند. این مناره ها در رشته کوه های قراقروم قرار گرفته اند جایی که یکی از مشهورترین قله های مرگبار جهان در آن واقع شده است؛ قله کی دو. این صخره ها خطرناک ترین صخره هایی هستند که ورزشکاران برای صخره نوردی انتخاب می نمایند. بلندترین صخره از گروه ترنگو تاورز 6239 متر ارتفاع دارد. جو براون به همراه موآنتویین، مارتین بویسن و مالکوم هوولز اولین کسانی بودند که پیروز شدند در سال 1976 به قله ترنگو تاورز صعود نمایند. آنها به این قله لقب بی نام را دادند. با توجه به سختی راستا و عمودی بودن بیش از حد صخره ها صعود برای کسانی که در این کار مهارت ندارند کار سخت و خطرناکی است؛ با این حال امروزه هشت راستا برای صعود به آن ساخته شده است که صخره نوردی را کمی راحت تر می نماید؛ اما باز هم بالا رفتن از این صخره های عمودی دل و جرأتی می خواهد که هر کسی آن را ندارد.

سیروتوره/Cerro Torre

سیروتوره یکی دیگر از کوه های صخرهای و تماشایی جهانست که در پاتاگونیا، بین آرژانتین و شیلی واقع شده است. ارتفاع این کوه که بیشتر مواقع سال از یخ پوشیده شده، 3128 متر است که در همان نگاه اول صعود به قله آن کاری غیرممکن به نظر می رسد. قله این کوهستان بین زنجیره ای از چهار کوه قرار گرفته که هوایی بسیار سرد و خشک دارد و دارای دیوارهای صخره ای با شیب خیلی زیاد است که حتی بالا رفتن از آنها برای ماهرترین صخره نوردان یک کابوس به شمار میرود. در سال 1959 یخ نوردی استرالیایی به نام سزار میستری به همراه صخره نوردی روی دیوارهای پوشیده از یخ سیرو توره بالاخره پیروز به فتح قله شدند. بادهای بسیار شدید که دانه های ریز برف را به سر و صورت کوهنوردان می کوبند، سختی رسیدن به قله و خطر از دست دادن تعادل و در نهایت سقوط را چند برابر می نماید.

بوگابو/Bugaboo

کوهستان صخره ای بوگابو بین دو یخچال طبیعی وول و کرسنت واقع شده است که یکی از مشهورترین صخره های آلپی در کانادا به شمار می رود و بدون شک یکی از زیباترین جاذبه های طبیعی این کشور است. این کوه برای اولین بار در سال 1916 و از طریق یک صخره نورد استرالیایی به نام کنراد کین فتح شد. این کوهستان به علت قرارگیری در بین یخچال های طبیعی همواره برفی بوده و آب و هوایی بسیار متغیر دارد، به طوری که ممکن است وقتی کوهنوردی قصد بالا رفتن از کوه را دارد هوا کاملاً صاف و آفتابی باشد ولی هنوز به میانه راه نرسیده با توفانی شدید روبه رو شود. در این شرایط برترین کار ماندن در یک مکان امن و سر پوشیده و پناه گرفتن است، در غیر این صورت بدون شک راستا را گم خواهد نمود و ممکن است هیچ وقت زنده باز نشود. البته امروزه چندین راستا برای صعود کوهنوردان معین شده است که مشهورترین و قدیمی ترین آنها راستا کین است که از طریق کنراد کین شناسایی و به عنوان راستای کم خطر اعلام شد. نکته مهم در خصوص تمام کوه های پوشیده از برف و یخ امکان ریزش ناگهانی بهمن است که در این کوهستان هم نباید این موضوع را فراموش کرد.

تور/Mount Thor

جزیره بافین با 507451 متر مربع مساحت بزرگ ترین جزیره کانادا و پنجمین جزیره بزرگ جهانست و جمعیتی حدود 11 هزار نفر دارد. کوهستان تور که با ارتفاعی 1657 متری در این جزیره قرار گرفته، مهم ترین و مشهورترین بخش این جزیره است که بلندترین صخره عمودی جهان با شیب 105 درجه در آن قرار گرفته و یکی از محبوب ترین قله ها برای صخره نوردان بی باک به شمار میرود. این صخره ها به خاطر سختی در بالا رفتن از برترین مکان ها برای اجرای مسابقات صخره نوردی به حساب می آیند.

ال کاپیتان/ El Capitan

ال کاپیتان قله کاملاً عمودی ای است که با 900 متر ارتفاع در کالیفرنیا قرار گرفته است.

این قله به خاطر بافت یکپارچه و شبیه به همی که دارد صخره نوردان را بسیار گیج می نماید ولی با این حال از آن دسته کوه هایی به شمار می رود که مورد توجه صخره نوردان زیادی است.

شاید در مقایسه با قله های دیگر، ارتفاع ال کاپیتان کم باشد اما به خاطر دیوارهایی که کاملاً عمودی هستند یکی از سختترین کوه ها برای صخره نوردی به شمار میرود. نکته جالب اینجاست که قدمت این صخره ها به 100 میلیون سال می رسد. ماریپوزا باتالیون - جهانگرد کالیفرنیایی - پس از کشف دهکده یوسمیت و تماشا این قله، آن را ال کاپیتان نامید.

ابتدا این صخره ها برای بالا رفتن اصلاً مناسب نبودند و تعداد زیادی از صخره نوردان در راه صعود، جان خود را از دست دادند، اما حالا دیوارهای آن برای بالا رفتن بازسازی شده اند و تقریباً استاندارد هستند؛ ولی همچنان خطرات زیادی جان صخره نوردان را تهدید می نماید.

پریکستولن /Prekestolen

پریکستولن که در گذشته به نام هیولاتونا شناخته می شد، صخره ای 604 متری است که در فورسند در غرب نروژ قرار گرفته است. دسترسی به قله این کوه بسیار زیبا، کار سختی نیست؛ به طوری که تنها در عرض چند ماهی که در این کشور تابستان محسوب می شود بیش از 130 هزار جهانگرد به این قله صعود می نمایند و به همین خاطر به عنوان یکی از پر بازدید نماینده ترین قله های جهان هم شناخته می شود. از فلاتی که دور تا دور قله را فرا گرفته تا بالای قله، حدود چهار تا پنج ساعت بیشتر طول نمی کشد. البته این به معنی ساده و بی خطر بودن راستا نیست. چون در برخی جاها، شیب راستا آن قدر زیاد می شود که بالا رفتن از آن خیلی سخت است و بعلاوه نیمی از راستا دارای عرض بسیار کمی است که تنها یک نفر، آن هم به زور می تواند از آن رد شود. زمان به وجود آمدن این قله 10 هزار سال پیش و در عصر یخبندان است و صاف شدن صخره های آن هم بر اثر فرسایش تکه های یخی بوده که این یخ ها به خاطر گرمای زمین به مرور از بین رفته اند.

لاس تورس /LasTorres

پارک ملی تورس دل پین شیلی یکی از زیباترین پارک های طبیعی جهانست که شامل کوهستان لاس تورس، یخچال های طبیعی، رودخانه ها و دریاچه های گوناگونی می شود و به همین خاطر یکی از برترین جاذبه های گردشگری در شیلی به شمار میرود که در مساحتی حدود 112 کیلومتر مربع پراکنده شده است. لیدی فلورانس دیکسی یک جهانگرد انگلیسی و اولین جهانگردی بود که در سال 1880 لاس تورس را از نزدیک مشاهده نموده و در خاطرات خود سه برجی را که در آن قرار گرفته اند بی نظیر توصیف نموده بود؛ بلندترین برج لاس تورس حدود 2000 متر ارتفاع دارد. با اینکه بالا رفتن از این کوه تنها از عهده صخره نوردان ماهر برمی آید و کار سختی به نظر می رسد اما ارزش تحمل این سختی ها را دارد؛ چرا که از قله این کوهستان چشم انداز ها بسیار زیبایی قابل مشاهده است؛ چشم انداز ای بی نظیر از زندگی حیوانات در دامنه کوه و گل های نادری که در کمتر جایی می رویند.

رورایما/Roraima

کوهستان رورایما بلندترین قله در رشته کوه های تیپوی در جنوب آمریکاست که ارتفاعی حدود 2810 متر دارد و هر کدام از صخره های سر به فلک کشیده اش هم 400 متر ارتفاع دارند، این کوه در واقع مرز سه گانه ای بین ونزوئلا، برزیل و گویان به شمار میرود و این طور که از سنگ های آن پیداست، پیدایش کوه به 2میلیارد سال قبل برمی شود که البته با توجه به تحقیقات زمین شناسی هم این کوهستان به عنوان یکی از قدیمی ترین کوهستان های جهان شناخته می شود. به خاطر بارندگی های هر روزه در این کوهستان، زمین های آن بیشتر ماسه ای بوده و در گوشه و کنار آن بوته های کوچک و بزرگی به چشم می خورند. بعلاوه چند آبشار بلند از این کوه سرازیر هستند که زیبایی آن را دو چندان می نمایند. در سال 1884، ادوارد تورن اولین شخصی بود که از صخره های پوشیده از خزه این کوهستان بالا رفت و پیروز به صعود به قله شد. به طور کلی خزه ای بودن راستاهای منتهی به قله، خطرناک ترین بخش صعود در این کوهستان به شمار میرود.

منبع: نشریه همشهری سرنخ شماره 112.

منبع: راسخون