چاره فواصل میان دندان ها
به گزارش انجمن گیگابلاگ، بستن فواصل میان دندان ها گاهی اوقات تاثیر زیادی بر ظاهر افراد می گذارد؛ چون این فواصل، موجب منحرف شدن چشم فرد مقابل به سمت خود و درنتیجه، توجه نکردن به چهره شخص می گردد. دلیل ایجاد چنین فواصلی هم عموما ارثی و مادرزادی است.
چاره فواصل میان دندان ها
نویسنده:دکتر فرخ آصف زاده
بستن فواصل میان دندان ها گاهی اوقات تاثیر زیادی بر ظاهر افراد می گذارد؛ چون این فواصل، موجب منحرف شدن چشم فرد مقابل به سمت خود و درنتیجه، توجه نکردن به چهره شخص می گردد. دلیل ایجاد چنین فواصلی هم عموما ارثی و مادرزادی است.
چنانچه نسبت عرض دندان ها به میزان فک کوچک تر از حد معمول باشد، بین دندان ها فاصله می افتد. از علل دیگر فواصل بین دندانی، می توان به بیماری های لثه و نسوج نگهدارنده دندان ها اشاره نمود که در این موارد، پیش از درمان زیبایی و بستن فواصل بین دندان ها، باید جلوی پیشرفت بیماری لثه ای گرفته شده و معالجه گردد. عادات دهانی مانند فشار دادن زبان بین دندان ها یا قرار دادن اتوماتیک، ناخن یا پیپ بین آنها هم می تواند موجب بروز چنین فواصلی گردد که در این موارد ابتدا باید چنین عاداتی ترک شوند. این فواصل را به روش های متعددی می توان بست که عبارت اند از: ارتودنسی یا حرکت دادن دندان ها، استفاده از کامپوزیت ها (مواد همرنگ دندان)، لامینیت چینی و در موارد شدیدتر استفاده از بریج یا پل برای اضافه کردن یک دندان.
ارتودنسی فقط برای بچه ها نیست
امروزه در سنین میانسالی هم می توان از ارتودنسی برای جابه جا کردن دندان ها سود جست. در بیشتر موارد می توان از گیره ها یا براکت های سرامیکی که همرنگ دندان هستند، استفاده کرد تا بیماران از لحاظ ظاهری دچار مشکل نشوند. در بسیاری از موارد فقط با ارتودنسی می توان مشکل فواصل بین دندانی را حل کرد ولی در برخی موارد بهتر است پس از تقسیم فضای بین دندانی از کامپوزیت یا لامینیت پرسلن برای اتمام کار استفاده کرد.ترمیم با کامپوزیت
امروز با پیشرفت هایی که در زمینه ساخت کامپوزیت های دندانی انجام شده، دامنه کاربرد این مواد وسیع تر شده است. شاید بی اغراق بتوان گفت که یکی از برترین روش های درمانی فواصل بین دندان ها، پر کردن آنها با کامپوزیت است. البته هنگام کار باید توجه کرد که طبیعتا عرض دندان ها پس از بستن فواصل، بیشتر می گردد. در صورتی که فاصله بین دو دندان خیلی زیاد باشد، بهتر است ابتدا از ارتودنسی برای تقسیم این فضا بین چند دندان استفاده کرد و سپس این فواصل را با کامپوزیت پر کرد. چنانچه بیمار تمایل به انجام ارتودنسی نداشته باشد، می توان با تراش از قسمت کنار دندان و اضافه کردن به دندان مجاور، فضاهای بین دندانی را طوری پر کرد که عرض دندان های وسط زیاد به نظر نرسند.لامینیت چینی
در صورتی که تعداد فواصل بین دندان ها زیاد و نامساوی باشد، می توان از روش های لابراتواری مانند لامینیت پرسلن برای بستن فواصل استفاده کرد. البته باید توجه داشت که این درمان هزینه بیشتری دربرداشته و حداقل احتیاج به دو جلسه کار خواهد داشت.روکش کردن
با وجود اینکه برترین راه بستن فواصل بین دندان ها ارتودنسی و پر کردن با کامپوزیت است اما گاهی به دلیل تخریب شدید دندان یا روکش های قبلی، احتیاج به روکش کردن دندان ها خواهد بود.جایگزینی فضای دندان از دست رفته
برخی اوقات، دندان ها به عللی از جمله پوسیدگی شدید، بیماری های لثه و بافت نگهدارنده یا در اثر ضربه از دست می فرایند. البته برخی مواقع هم جوانه دندان ها به طور مادرزادی وجود نداشته و رویش نمی نمایند. در این صورت بهتر است فضای ناشی از فقدان دندان های مزبور به نحوی پر گردد. روش های جایگزین کردن دندان های از دست رفته، پل زدن بین آنها و ایمپلنت است.قرار دادن پل یا بریج
دلیل اینکه به این روش، پل یا بریج می گویند آن است که از 2دندان مجاور ناحیه بی دندان به اسم پایه استفاده شده و یک یا چند دندان به فضای بین آنها اضافه می گردد. پل ها یا بریج ها از لحاظ ساختار به چند دسته تقسیم می شوند؛ از جمله بریج های عادی که دندان های پایه مجاور ناحیه بی دندان روکش شده و یک یا چند دندان به وسط آنها اضافه می گردد. غالبا قسمت داخل یا اسکلت بریج ها از جنس فلز است تا استحکام کافی داشته باشد و روی آن را با چینی می پوشانند. جنس فلز این بریج ها فرق دارد ولی به طورکلی می توان از آلیاژهای مقرون به صرفه قیمت یا آلیاژهای حاوی طلا استفاده کرد. قابل ذکر است که روکش های ساخته شده از آلیاژهای حاوی طلا لبه های دقیق تری خواهند داشت ولی از طرف دیگر، قیمت آنها هم بالاتر است. امروزه بریج های بدون فلز هم طراحی و ساخته شده اند. با وجود آنکه این بریج ها زیبایی بیشتری دارند ولی استحکام آنها به میزان بریج های حاوی فلز نیست.بریج های محافظه کارانه
در این بریج ها دندان های پایه روکش نمی شوند و این یکی از محاسن آنها است. برای اتصال دندان اضافه شده به پایه های مجاور می توان از بالچه های فلزی یا کامپوزیتی استفاده کرد. از جمله بریج های محافظه کارانه می توان به مریلند بریج و اینلی بریج اشاره نمود. در این بریج ها دندان های مجاور ناحیه بی دندانی به میزان یک پرکردگی کوچک تراش می خورند و نسج سالم آنها تا حد ممکن حفظ می گردد. این بریج ها برای جایگزین کردن یک تا دو دندان مناسب هستند ولی استحکام لازم برای جایگزینی بیش از 2 دندان را ندارند و در این موارد باید از بریج های عادی فلزدار یا از ایمپلنت برای جایگزین کردن دندان سود جست.ایمپلنت
ایمپلنت، میله ای از جنس تیتانیوم است که داخل استخوان فک در ناحیه دندان از دست رفته کار گذاشته می گردد. این میله پس از مدتی بین 6 هفته تا 6 ماه برحسب نوع بستر استخوانی و نوع ایمپلنت، با فک جوش می خورد و می توان روی آن، دندان گذاشت. جراحی ایمپلنت عموما با بی حسی موضعی و داخل مطب انجام می گردد و عارضه خاصی ایجاد نمی کند. برای اینکه شخصی کاندیدای خوبی برای ایمپلنت باشد باید شرایطی را دارا باشد؛ از جمله اینکه استخوان ناحیه مورد نظرش باید از لحاظ قطر، ارتفاع و تراکم آمادگی کافی داشته باشد، بهداشت بیمار در حد بالایی بوده و بیماری لثه ای نداشته باشد، بیمار از استعمال دخانیات خودداری کند، بیمار از لحاظ شرایط بدنی سالم بوده و مبتلا به دیابت پیشرفته، سرطان و سایر بیماری های محدودنماینده نباشد. پس از قرار دادن ایمپلنت، رعایت بهداشت باید به نحواحسن انجام گردد. در غیر این صورت، لثه و استخوان اطراف ایمپلنت دچار عفونت شده و ایمپلنت همچون یک دندان طبیعی لق می گردد و باید خارج گردد. در مواردی که فقط یک دندان از دست رفته باشد، می توان دندان موردنظر را با قرار دادن یک ایمپلنت جایگزین کرد ولی اگر تعداد دندان های کشیده شده زیاد باشد، می توان از ایمپلنت ها به اسم پایه های بریج یا پل استفاده کرد. یکی از موارد مصرف ایمپلنت در بیمارانی است که سال ها است دندان های خود را از دست داده اند و از دندان مصنوعی استفاده می نمایند. در این موارد دندان مصنوعی فک پایین به مرور زمان در اثر تحلیل استخوان فک، لق می گردد.پی نوشت ها :
* متخصص دندان پزشکی زیبایی و ترمیمی
منبع:www.salamat.comمنبع: راسخون